पुन्हा ढग दाटून येतात.,
पुन्हा आठवणी जाग्या होतात. ........
ढग दाटून आल्यावर अनेकांच्या मनावर आठवणींचा पाऊस हमखास होतो. पावसाची एक तरी आठवण प्रत्येकाच्या मनात घट्ट धरून ठेवलेली असते. पाऊस म्हटलं की, मनसोक्त भिजणे आलेच. त्यचबरोबर डोळ्यां समोर दिसतात..... गरमागरम चहा , कॉफी कांदा भजी, आणि मिरची यांचा आस्वाद घेणे म्हणजे एक सूखद अनूभव असतो. पावसासोबत अनेक चांगल्या आठवणी निगडीत आहेत. मुसळधार पाऊसात मला भटकंती करायला खुप आवडते. पावसाळा मला नेहमीच शाळेच्या दिवसांची आठवण करुन देतो. माझं घर आणि शाळेचा प्रवास हा शाळेच्या बसने व्हायचा. शाळेतून घरी येतांना मी खिडकीत जागा पकडून पाऊस न्याहळत असे. भिजण्यासाठी मी कधीकधी बस चूकवून मस्त ओलं होणे पसंत करायची. घरच्यांनाही माहित असल्यास काही ओरडा बसत नसे. मैत्रींणीं सोबत कणिस खाण्यात एक वेगळीच मजा येते. परततांना एकमेकींच्या अंगावर पाणी उडवणे, भिजणे खूपच छान होते. नंतर सर्दीचा भयंकर त्रास ही सहन करत असू. मला पाऊस हवाहवासा वाटतो. पाऊस म्हणजे जणू काही जवळीक मैत्रीच .पावसात होणारा चिखल आणि अंगावर नकळतपणे उगवलेले शिंतोंडे जरी फारसे आवडत नसले तरी त्यावेळेस प्रियच होते. शाळेतून येताना जवळ छत्री असूनही ती न उघडता मैत्रिणीच्या घोळक्यात भिजण्याची मजा निराळीच होती. मला वाटतं पाऊस न आवडणारे दुर्मिळच असतील. पावसाच्या पाण्यावर सोडलेल्या कागदाच्या होड्या आजही आठवतयं. जेवढं पावसात भिजणं आवडतं तेवढेच खिडकीतून न्याहाळणं पण तितकेच आवडतं. आजही पावसात मनसोक्त भिजण्याचा आनंद घेतो तसेच मुसळधार पावसात लाॅग ड्रायव्हला जाण्याचा आनंद लुटत असतो. यात काही वयाचे बंधन नसतेच.. आनंद महत्त्वाचा..असतो.
-सौं. स्नेहा मुकुंद शिंपी
नाशिक
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा